Polacy szybko pokochali Pectus. “Będę się tego trzymał”

Damian Westfal, Interia: Cześć, Tomku. Jak zwykle – punktualnie.

Tomasz Szczepanik: – Jak zawsze, tak, staram się.

Z czego to wynika, że nie lubisz spóźnialskich i zawsze jesteś punktualny? To wynosi się z domu czy po prostu masz taką filozofię życiową?

– Z domu rodzinnego. Wychowywała nas mama, bo tata pracował w delegacji, był murarzem i często wyjeżdżał za granicę. Mama, mając w domu czterech urwisów, musiała wychowywać nas twardą ręką. Natomiast kiedy przyjeżdżał tato, tak średnio co miesiąc, było już jak w wojsku (śmiech), więc jakby z dwóch stron – od mamy i od taty – przejęliśmy te cechy i to nam się przydaje w życiu i w funkcjonowaniu w zespole.

Przesłuchałem “Barraquito” i obejrzałem klip. Macie zamiary na przebój lata?

– Zobaczymy. Dziękuję za te słowa. Pisząc tę piosenkę, skupialiśmy się przede wszystkim na wrażeniach hiszpańskich. Jestem zakochany w Hiszpanii, a w Teneryfie najbardziej. Tym wynikiem naszej miłości, w sensie mojej i Moniki, jest nasz syn Stanisław. Jesteśmy absolutnie połączeni z tamtym miejscem, już od 14 lat tam latamy. Jesteśmy rezydentami hiszpańskimi, więc wszystko, co hiszpańskie, czyli klimat, muzyka no i oczywiście jedzenie z żoną bardzo lubimy. Kiedy się tam ląduje, od razu słychać rytmy hiszpańsko-południowoamerykańskie, czyli gatunki reggaeton, merengue – automatycznie te rytmy pozytywnie nastrajają – plus oczywiście słońce, palmy, plaża. I jak to mówią Hiszpanie: “Tranquillo, tranquillo, tranquillo”, czyli “Spokojnie, wszystko będzie dobrze”. Jeszcze my, Polacy, musimy się tego podejścia nauczyć. To hiszpańskie podejście absolutnie mi leży i “Barraquito” to jest właśnie ten styl życia, ale to też oczywiście pyszna kawa.

Czym jest kawa Barraquito?

– To wyjątkowy przysmak kanaryjski składający się z kilku warstw. To zarazem kawa, jak i deser. Kanadyjczycy piją ją często. Dodaje pozytywnej energii, bo to bardzo słodki deser kawowy. Ja się w tym deserze zakochałem, bo to w pewnym sensie styl bycia, forma zaproszenia kogoś do spędzenia miłego czasu. Nasza piosenka jest właśnie taką formą zaproszenia. Zapraszam was wszystkich.

Czemu to właśnie “Barraquito” zostało wybrane na 20. rocznicę zespołu Pectus?

– To jest nasz toast, ale też zaproszenie na jubileusz, na świętowanie. Mam nadzieję, że to nie koniec a dobry początek na przyszłe lata.

O czym jest ta piosenka? Oprócz tego, że zapraszacie słuchaczy do dobrej zabawy.

– To jest też piosenka o emocjach, o relacjach braterskich, które czasami bywają trudne – zresztą wiesz, jak to jest w rodzinach. Różnie to bywa. Czasem są lepsze momenty, czasami gorsze. Nam się udaje zgrabnie łączyć to, co w życiu cenne. W życiu i na scenie. Łączy nas muzyka, wspomnienia rodzinne – to, co wynieśliśmy z domu, nasze wartości i tego nigdy się nie będziemy wstydzić. To jest dla nas bardzo ważne.

Wspomniałeś o klamrze na dwudziestolecie. Macie jakieś wnioski po tych dwudziestu latach na scenie? Czy to prywatne, czy zawodowe…

– Na pewno ciągle szukamy balansu pomiędzy rodziną a życiem zawodowym. Nasza praca wiąże się z częstymi podróżami, gramy około stu koncertów rocznie. Nasi bliscy są mega wyrozumiali, ale jednak to jest wyzwanie, aby godzić rodzinę i pasję, która pochłania sporo czasu. Oczywiście, jak to się mówi, jeżeli ktoś wykonuje swoją pasję, robi to, co kocha, to jest szczęśliwym człowiekiem. Oczywiście tak, ale równolegle toczy się życie prywatne, dzieciaki chodzą do szkoły itd. Dzięki temu wszyscy mamy do czego się odnieść po wszystkich artystycznych uniesieniach. Perspektywa jest równie ważna.

Emocje, które dominowały na pierwszym albumie w braterskim składzie “Siła Braci” to miłość, wzajemny szacunek, wiara w marzenia. Czy po tylu latach te wartości są u was w muzyce kontynuowane? W najnowszym albumie znajdziemy podobne treści?

– Jeżeli przyjdziesz na nasz koncert, zobaczysz i usłyszysz jak duży nacisk kładziemy właśnie na te wspomnienia i relacje, kiedy byliśmy dziećmi… Relacje z rodzicami, relacje z naszymi dziadkami, którzy też przekazywali nam proste wartości, dzisiaj może mniej popularne, aczkolwiek my zawsze będziemy stali na straży tego, że szacunek do drugiego człowieka to fundamentalna sprawa. Dzisiejszy świat jest bardzo skomplikowany i szybki, do tego wszechobecna polityka, fake newsy, półprawdy, mnóstwo informacji, jesteśmy przebodźcowani. Interesuję się trochę psychologią i wiem, że niestety obecnie 25% dzisiejszej młodzieży ma problemy z zaburzeniami psychicznymi. To zatrważające, dlatego my staramy się na naszych koncertach mówić, że ten świat cybernetyczny jest istotny, natomiast najważniejszy jest człowiek, relacja, spotkanie, to co jest tu i teraz między nami. To jest klucz, który można znaleźć na wszystkich naszych albumach.

Jesteś chyba optymistą, Tomku, co?

– Jestem skorpionem z krwi i kości (śmiech). Jestem też samotnikiem, lubię się czasami trochę oddalić, posiedzieć z boku, poobserwować sytuację. Dystans pomaga potem w komponowaniu i tworzeniu muzyki. Natomiast czy jestem optymistą? Chyba czasami optymistą, a czasami realistą bardziej. Jako kompozytor bardzo dobrze czuję się w minorowych nastrojach, w ciemnych balladach, ale wiem, że ludzie potrzebują słońca. Na szczęście udało mi się napisać kilka wesołych piosenek. Urodziłem się w listopadzie, więc zawsze mi tego słońca brakuje, a poprzez muzykę właśnie sobie te niedobory nadrabiam. Piszę radosne, optymistyczne piosenki, które podnoszą publiczność na duchu. Na przykład słynna już “Barcelona” taka jest, daje szczęście, dlatego warto tworzyć muzykę.

Obserwując teledysk do “Barraquito”, widzę, że rzeczywiście dobrze się bawiliście, nagrywając go.

– Po pierwsze, zawsze tam jest piękna pogoda, w okolicach 26-27 stopni, cały rok. Teneryfa ma w sobie wiele możliwości, bo posiada aż siedem stref klimatycznych, więc jeżeli chcesz dotknąć śniegu, to jedziesz na wulkan na Teide, a jeżeli chcesz poleżeć na plaży i odpocząć, to jedziesz na południe wyspy. I to jest fantastyczne. Zaprosiliśmy kilku przyjaciół, którzy wzięli udział w teledysku. Jest na przykład Olivier Janiak, z którym bardzo szczerze się kolegujemy już od wielu lat. To właśnie Oli w 2012 roku zaproponował mi zrobienie płyty do swojej akcji “Kalendarz Dżentelmeni” i to właśnie wtedy napisałem muzykę dla aktorów, między innymi Roberta Więckiewicza, Kingi Preis, Adama Woronowicza. To była dla mnie świetna przygoda. Od tamtych lat się przyjaźnimy. W teledysku wzięła też udział nasza przyjaciółka – instruktorka jogi, Julka, moja żona Monika i oczywiście chłopaki. Z nimi nie ma nudy. Nie brakowało nam dobrej zabawy i optymistycznego podejścia do tego teledysku. Akurat wtedy Maciek obchodził swoje urodziny, a Mateusz po skończonych zdjęciach oznajmił wszystkim, że po raz drugi będzie ojcem.